1 میلی‌لیتر: 4 میکروگرم / 1 میلی‌لیتر: 15 میکروگرم

نشانه:

موارد مصرف و کاربرد

هموفیلی A: دسموپرس در استات تزریقی با دوز ۴ میکروگرم در میلی‌لیتر برای بیماران مبتلا به هموفیلی A با سطح فعالیت انعقادی فاکتور VIII بیش از ۵٪ تجویز می‌شود.

دسموپرس تزریقی در استات، اغلب در بیماران مبتلا به هموفیلی A در حین عمل جراحی و پس از عمل، در صورت تجویز 30 دقیقه قبل از عمل برنامه‌ریزی شده، هموستاز را حفظ می‌کند.

دسموپرس تزریقی استات همچنین خونریزی را در بیماران هموفیلی A که دچار آسیب‌های خودبه‌خودی یا ناشی از تروما مانند همارتروز، هماتوم‌های داخل عضلانی یا خونریزی مخاطی هستند، متوقف می‌کند.

دسموپرس تزریقی استات برای درمان هموفیلی A با سطح فعالیت انعقادی فاکتور VIII برابر یا کمتر از 5٪، یا برای درمان هموفیلی B، یا در بیمارانی که آنتی‌بادی فاکتور VIII دارند، تجویز نمی‌شود.

در شرایط بالینی خاص، ممکن است تجویز دسموپرس در استات تزریقی در بیمارانی که سطح فاکتور VIII بین ۲ تا ۵ درصد دارند، توجیه‌پذیر باشد؛ با این حال، این بیماران باید به دقت تحت نظر باشند. بیماری فون ویلبراند (نوع اول): تزریق دسموپرس در استات با دوز ۴ میکروگرم در میلی‌لیتر برای بیمارانی که بیماری فون ویلبراند کلاسیک خفیف تا متوسط (نوع اول) با سطح فاکتور VIII بیشتر از ۵ درصد دارند، توصیه می‌شود. دسموپرس در استات تزریقی اغلب در بیماران مبتلا به بیماری فون ویلبراند خفیف تا متوسط، در طول عمل جراحی و پس از عمل، در صورت تجویز ۳۰ دقیقه قبل از عمل برنامه‌ریزی شده، هموستاز را حفظ می‌کند.

تزریق دسموپرس در استات معمولاً خونریزی را در بیماران مبتلا به فون ویلبراند خفیف تا متوسط که دچار آسیب‌های خود به خودی یا ناشی از تروما مانند همارتروز، هماتوم‌های داخل عضلانی یا خونریزی مخاطی هستند، متوقف می‌کند.

آن دسته از بیماران مبتلا به بیماری فون ویلبراند که کمترین احتمال پاسخ‌دهی را دارند، افرادی هستند که بیماری فون ویلبراند هموزیگوت شدید با فعالیت انعقادی فاکتور VIII و فاکتور VIII دارند.

سطح آنتی‌ژن فاکتور ویلبراند کمتر از ۱٪. سایر بیماران ممکن است بسته به نوع نقص مولکولی که دارند، به شیوه‌ای متغیر پاسخ دهند. زمان خونریزی و فعالیت انعقادی فاکتور VIII، فعالیت کوفاکتور ریستوستین و آنتی‌ژن فاکتور فون ویلبراند باید در طول تجویز دسموپرس در تزریق استات بررسی شوند تا از دستیابی به سطح کافی اطمینان حاصل شود.

دسموپرس تزریقی استات برای درمان بیماری فون ویلبراند کلاسیک شدید (نوع I) و زمانی که شواهدی از شکل مولکولی غیرطبیعی آنتی‌ژن فاکتور VIII وجود دارد، تجویز نمی‌شود.

دیابت بی‌مزه: دسموپرس در استات تزریقی با دوز ۴ میکروگرم در میلی‌لیتر به عنوان درمان جایگزین ضدادراری در مدیریت دیابت بی‌مزه مرکزی (جمجمه‌ای) و برای مدیریت پرادراری و پرنوشی موقت پس از ضربه به سر یا جراحی در ناحیه هیپوفیز تجویز می‌شود.

تزریق دسموپرس در استات برای درمان دیابت بی‌مزه نفروژنیک بی‌اثر است.

دسموپرس در استات به صورت محلول داخل بینی نیز موجود است. با این حال، این روش انتقال دارو می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرد که می‌توانند دمیدن از طریق بینی را بی‌اثر یا نامناسب کنند.

این موارد شامل جذب ضعیف داخل بینی، گرفتگی و انسداد بینی، ترشحات بینی، آتروفی مخاط بینی و رینیت آتروفیک شدید است. در مواردی که سطح هوشیاری مختل است، تجویز داخل بینی ممکن است نامناسب باشد. علاوه بر این، روش‌های جراحی جمجمه، مانند هیپوفیزکتومی ترانس اسفنوئیدال، موقعیت‌هایی را ایجاد می‌کنند که در آنها به یک مسیر جایگزین تجویز دارو نیاز است، مانند موارد پک کردن بینی یا بهبودی از جراحی.

موارد منع مصرف

دسموپرس در استات تزریقی ۴ میکروگرم در میلی‌لیتر در افرادی که حساسیت شناخته‌شده‌ای به دسموپرس در استات یا هر یک از اجزای دسموپرس در استات تزریقی ۴ میکروگرم در میلی‌لیتر دارند، منع مصرف دارد.

تزریق دسموپرس در استات در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی متوسط تا شدید (که به صورت کلیرانس کراتینین کمتر از 50 میلی لیتر در دقیقه تعریف می‌شود) منع مصرف دارد.

تزریق دسموپرس در استات در بیماران مبتلا به هیپوناترمی یا سابقه هیپوناترمی منع مصرف دارد.